Het is weer eens tijd om een berichtje te posten uit het misschien toch wel tropische Duitsland. Er is niet heel veel spannends gebeurd, dus het zal geen boekwerk worden. Laten we maar beginnen met de nacht van 30 april op 1 mei en natuurlijk de 1e mei zelf. In mijn vorige stukje beschreef ik mijn grootse verwachtingen, nu zullen jullie erachter komen of die terecht waren. Toen jullie (althans, iedereen in Nederland) lekker stonden te feesten op het Museumplein of aan het slenteren waren over de Groningse vrijmarkt, had ik college. De hele dag college. Ik stond dus niet bepaald met een feeststemming op, maar toen ik buiten een Duitse flatgenoot tegenkwam in een oranje shirt met een leeuw, werd ik toch weer iets vrolijker. Hij komt uit Oost-Friesland en was dus op de hoogte van ons nationale feest, waarmee hij mij dan ook vrolijk feliciteerde. Dit in tegenstelling tot de rest van de mensen, want zelfs Laurence wist niet dat ik eigenlijk feestend in Amsterdam had moeten staan. 's Avonds had ik gewoon volleybaltraining en ik had gezien dat de bussen vanaf 22.00 uur niet meer zouden rijden, dus ik stond op tijd weer buiten. Helaas helaas, de Naldo hier is net als de NS in Nederland: de bus kwam niet. Toen ik te voet arriveerde in het centrum, begreep ik waarom de bussen niet meer reden vanaf 22.00 uur: het hele centrum was afgezet met dranghekken en het stond vol met politie. Dat beloofde veel goeds...

Omdat de bussen niet meer reden, maar ik toch heel graag wilde zien wat er ging gebeuren, leende ik een fiets van mijn ganggenootje en haastte ik mij weer terug naar het centrum. De opschudding bleek niet vanwege verwachte rechtse protesten, maar vanwege het Maieinsingen. In Tübingen heten bij deze traditie de nog vechtende Verbindungen de maand mei welkom door zingend van de Österberg naar beneden te lopen, in sommige andere steden wordt de maand mei verwelkomd door de plaatselijke bejaarden-zangvereniging. De enige plek waar je als toeschouwer kon staan, was bij de Stiftskirche. Daar stonden echter niet alleen nieuwsgierige toeschouwers, maar voornamelijk hele boze linkse tegendemonstranten. Ik stond dus tussen de fluitende hippies en rockfans, terwijl iemand op het podium het publiek duidelijk probeerde te maken waarom ze daar nu stonden te protesteren. Het werd mij niet helemaal duidelijk, maar dat kwam misschien ook wel omdat op dat moment de Verbindungen de hoek om kwamen en het gefluit steeds luider werd. De politie had een soort van ‘vrije zone' gecreëerd door middel van dranghekken en daar kwam dus niemand doorheen, maar daar hadden de demonstranten iets op bedacht: waterbommetjes en rotjes gooien. Om exact 0.00 uur moest het zingen echt losgaan, maar ik heb dus geen letter van het gezang gehoord. Het enige wat mijn oren binnenkwam, was ‘Hau ab!' onder begeleiding van luid gefluit (onderaan staat een filmpje, in de verte zie je de Verbindungen met hun fakkels). Onze Amerikanen wisten niet wat ze meemaakten, Elvira en ik waren blij dat we toch nog een beetje opschudding konden meepakken op Koninginnedag. Uit de flyer die ik aan het einde in mijn hand gedrukt kreeg, bleek dat de demonstranten vooral de 1e mei aangrepen om te demonstreren tegen het fenomeen Verbindung in het algemeen. Het is natuurlijk wel een stelletje rechtse arrogante rakkers bij elkaar ;) Via de website van het Schwäbisches Tagblatt weet ik dat er 500 man politie op de been was, een duur geintje dus.

Walpurgisnacht bleek een grote desillusie (niets van meegekregen), maar de volgende ochtend lag de straat wel vol met kapotte eieren en yoghurt. Dat doet de schoolgaande jeugd blijkbaar, vanwege Walpurgisnacht of misschien wel vanwege iets anders. Het was op de 1e mei dit jaar natuurlijk ook Hemelvaartsdag. We besloten het Duitse motto op deze dag maar eens niet in ere te houden (Hemelvaartsdag is hier Männertag, de mannen mogen het bos in en bier drinken) en zijn met een clubje gaan lunchen en daarna het park ingegaan. Het weer was natuurlijk ook perfect daarvoor. Van deze lunch stammen ook de foto's met bratwurst en sauerkraut, jullie begrijpen natuurlijk wel dat dat niet mijn keuze was. Van het park belandden we in de Biergarten (oei, zonder avondeten) en enkele biertjes later in het café, waar ik maar weer aan de cola ging. Kortom, geen spektakels op de 1e mei.

Het weekend stond in het teken van de studie, want ik mocht weer een stelletje verschrikkelijke teksten lezen. Gelukkig vielen ze na drie keer lezen toch nog best mee. Zaterdagmiddag heb ik samen met David, Kasina, Justin en Kate (allemaal Amerikanen, dus dat was afzien) Tübingse wijn gedronken in een cafeetje. Dat was erg gezellig en de kers op de slagroom waren de stroopwafels die Kate had meegenomen uit Nederland. En ja hoor, we hebben er weer vier stroopwafelfans bij! Dinsdagavond stond WG-grillen op het programma, oftewel grillen (BBQ'en) met mijn Wohngemeinschaft (gang). Samen met Derek heb ik inkopen gedaan, om zo toch nog enige invloed op onze maaltijd te hebben. Ik wilde natuurlijk weer veel te veel inslaan, gelukkig kon Derek mij daar met zijn verhalen over de dramatische dollarstand vanaf houden. Jérôme en ik hadden een tafel zien staan op de hoek van de straat (‘zum mitnehmen', dat hoef je een student niet twee keer te zeggen) en we konden de grill van het gebouw gebruiken, dus dat kon niet meer mislukken. Het werd een geslaagde avond met taalkundige discussies (dat krijg je met uitwisselingsstudenten in je WG) en voor mij een halve zak marshmallows. Zonder buikpijn natuurlijk.

De rest van de week heb ik een beetje van de zon genoten, een beetje gestudeerd en een beetje door de stad geslenterd met Laurence. Woensdag vielen twee colleges uit, wat in eerste instantie leuk leek, maar in tweede instantie een typisch Duits gevolg bleek te hebben: college op zaterdag! Ja, mijn oren gingen er ook van toeteren, maar het is hier blijkbaar heel normaal om op zaterdag een Kompakttag in te lassen. Deze Kompakttag is vaak gevuld met excursies of het kijken van een film, bij ons was het een combinatie tussen het laatste en het inhalen van het college van woensdag. Gelukkig was de film wel aardig en het college ook, maar mijn weekendgevoel was meteen weg. Na het college hebben Laurence en ik nog even van een broodje genoten op de Neckarbrücke, om daarna voor een week afscheid van elkaar te nemen. Het is hier namelijk deze week Meivakantie en Laurence gaat naar België om haar familie op te zoeken. Mijn meivakantie zal vooral in het teken staan van het studeren en het SOGgen. Misschien ga ik nog naar Straatsburg, maar ik heb nog niet echt plannen gemaakt. Het weer is in ieder geval nog bijzonder goed hier, dus een ontspanningsmomentje is snel ingelast. En de tijd vliegt sowieso voorbij, want ik zit alweer op éénderde!

Liebe Grüsse (waarom doet die ringel-s het toch niet :S)

Lotte