De allerallerallerlaatste...
Met inmiddels weer Nederlandse bodem onder mijn voeten wil ik toch nog (oei, dat kwam er automatisch als 'noch' uitgerold) een laatste berichtje posten. Afgelopen dinsdagavond ben ik met Roel teruggekomen in Nederland, in Arnhem om precies te zijn. Met het mini-welkomscomité bestaande uit m'n ouders, zusjes en Ellen en Saskia voelde ik me al vrij snel weer thuis. Iedereen praat weer Nederlands en ik moet oppassen dat ik niet meer ongegeneerd over andere mensen kan praten. De nummerborden zijn weer geel (wat lelijk eigenlijk!) en de huizen weer minder hoog en minder kleurrijk.
Het gekke is, dat Tübingen nu alweer een herinnering is. Ik kan me moeilijk voorstellen dat ik maandag nog op de Neckarbrücke stond. Gelukkig is het wel een hele mooie herinnering en heb ik nu des te meer zin om weer aan het 'Nederlandse' leven te beginnen. Met nog een Duits essay, een Nederlands tentamen en een Spaanse vakantie voor de boeg, is de vakantie zo voorbij, maar dat is dus niet zo erg. Ik heb namelijk ook weer heel erg veel zin om weer in Grunn te wonen en iedereen weer terug te zien. Via deze weg wil ik iedereen bedanken voor de reacties op mijn website en de kaartjes in mijn brievenbus, want zo is het thuisfront toch altijd nog redelijk dichtbij gebleven.
Liefs,
Lotte
Reacties
Reacties
Fijn dat je weer terug bent! Zie je de achtste weer!
xxx Ellen
Welkom thuis en een hele fijne vakantie!
Liefs Loes
Wilkommen! ;-) Tot gauw! Kus
lotte!!!! mensa um summa summarum eins? :D
Je hebt gelijk wanneer je schrijft dat het ondertussen een herinnering geworden is. Wel een uitzonderlijk mooie.
Ik wilde nog schrijven dat ik het ontzettend fijn vond om deze ervaring samen met iemand die een zo mooie persoonlijkheid heeft als de jouwe te delen. Darüberhinaus hebben we ons seeeeeeeeeeeehr amüsiert :).
Wir müssen uns unbedingt sobald wie möglich treffen!
Feste Umarmung,
laurence
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}