Twee verhalen op één dag is misschien iets teveel van het goede, maar bij jullie is het ook koud dus dan hebben jullie iets om warm van te worden. Voor mij is het ook een goed tijdverdrijf. Ik heb net dit verhaal ook al getypt, maar mijn website wilde niet meewerken en nu mag ik lekker nog een keer. Als ik de z en de y heb omgedraaid, ligt het aan het toetsenbord...

Mijn paasweekend was een beetje eenzaam. Ik miste alles en iedereen en ook Ralf Poelman kon mij met zijn Groningen niet opvrolijken. Gelukkig was daar de televisie. Ik heb Liar Liar gekeken, met een Duits sprekende Jim Carrey, en ook de Duitse Southpark beviel mij wel: ‘Oh mein Gott, sie haben Kenny getötet'. Ook mijn ganggenootje Beate was gelukkig enkele dagen thuis, dus ik was nu ook weer niet zo alleen. Gelukkig begon gisteren dan toch mijn cursus.

De cursus die ik volg, heet eigenlijk Start/Erasmuskurs, maar er zijn ook erg veel Amerikanen en Aziaten die de cursus volgen. Ik kwam gisteren dus gelukkig tot de ontdekking dat ik hier niet de enige Austauschstudent ben, het stikt ervan. Amerikanen (in grote getale), Aziaten, Scandinaviers en ook andere Europeanen. Naast mij is er nog één andere Nederlandse die in Utrecht studeert en er zijn enkele Belgen, maar vreemd genoeg vinden Nederlanders Duitsland blijkbaar niet interessant genoeg. De cursus begon met een introductie en een toets met mondeling, die moest bepalen in welke groep we allemaal thuishoorden. De toets ging best goed, waardoor ik in de hoogste groep ben beland. Ik kwam vandaag helaas wel tot de conclusie dat mijn grammatica lang niet zo goed is als die van bijvoorbeeld de Amerikanen (die grammaticaal vrijwel perfect zijn, maar gewoon een beetje raar klinken). Ik hoorde de stem van mevrouw Elhorst wel in mijn achterhoofd, maar met de Konjunktiv ging ik toch lelijk onderuit. Ook de rest van de cursus doet mij veel aan de middelbare school denken: luistertoetsen, naamvallen oefenen etc. Niet altijd even makkelijk. Gelukkig bestaan de komende twee weken alleen maar uit intensieve lessen in het Duits, dus ik kan nog veel oefenen.

Via de cursus heb ik ook de eerste mede-Austauschstudenten leren kennen. In mijn flat wonen in ieder geval nog een Poolse (Justyna) en een Amerikaan (Ryan) en ook tijdens de cursus ben ik met wat mensen aan de praat geraakt. De rest van de dag heb ik doorgebracht met een Amerikaanse (Kasina uit Texas, maar met een hekel aan George Bush, die volgens haar ook echt niet in Texas geboren is) en een Vlaamse (Edith). Dit resulteerde in Duitse/Engelse/Nederlandse gesprekken, waarin we vooroordelen konden ontkrachten danwel bevestigen. Kasina heeft veel vooroordelen over de Amerikanen bevestigd (het is echt allemaal zoals in de film), Edith heeft veel vooroordelen ontkracht en kon eigenlijk niet zoveel daarover zeggen. Toen ik echter mijn zelfgesmeerde boterhammetje uit mijn tas haalde in de Mensa, was de gierigheid van de Nederlanders voor hen bevestigd. De Mensa is trouwensn ook erg Nederlander-proof: een goede maaltijd voor maar €2,55! 's Avonds was er een Stammtisch, waar alle internationale studenten samenkwamen. Ik heb daar de enige andere Nederlander in de curses leren kennen, een studente uit Utrecht. Vrijdag moeten we allemaal een typisch gerecht bereiden van thuis en dan gaan wij lekker samen gehaktballen draaien. Ik was helemaal totaal verrast toen ik een jongen uit Groningen zag, die ook geschiedenis studeert en hier blijkbaar ook een semester zit. Hij heet Bas en was vorig jaar voorzitter van Stuff. Een andere Vlaamse, Lorence, studeert ook moderne geschiedenis hier, dus dan kunnen we samen interessante historische discussies in het Nederlands voeren.

Vandaag hebben we ook een praktische rondleiding door de stad gehad. Minder praktisch is dat ik bijna alles alweer vergeten ben, maar het zag er in ieder geval prachtig uit. Tübingen is echt een klein Duits stadje, met gekleurde vakwerkhuisjes en een kleine Marktplatz (voor foto's moeten jullie nog even op Google zoeken, mijn foto's komen later). Het is dan wel een kleine stad, maar heeft toch bijna alles. Eigenlijk precies groot genoeg voor een half jaar studeren zonder fiets. Ik woon zelf in de Französische Viertel, een moderne buitenwijk (als in: lelijk) waar veel studenten wonen. De wijk heet zo omdat tijdens de oorlog hier de Franse soldaten zaten en mijn Studentenwohnheim is dan ook een voormalige kazerne (als in: het lelijkste gebouw in de hele wijk). Pas in de jaren '90 van de vorige eeuw zijn de laatste Fransen uit deze wijk vertrokken en nu wonen er vooral studenten.

Goed, dat was het eigenlijk wel. Het Duits spreken gaat dus aardig, ik voel me steeds meer thuis en heb leuke mensen leren kennen. Iedereen die nog zin heeft om te komen: jullie zijn allemaal welkom, het is hier erg gezellig. Nog even de praktische gegevens, mijn adres:

Lotte Meulman

Provenceweg 7/210

72072 Tübingen

Ik heb nog steeds mijn Nederlandse nummer, omdat ik vergeten was mijn telefoon te unlocken. Beetje dom dus, maar over drie weken kan ik mijn Duitse simkaart gebruiken. Ik heb ook een vaste telefoon in de gang, daarvan is het nummer : +497071795654. De kans is groot dat er een Duitssprekende ganggenoot opneemt, dus zorg dat je wat standaardzinnetjes Duits klaar hebt liggen :)